Μ. Α.

Όταν έφτανα σιγά σιγά προς το 4ο έτος στην σχολή είχα το άγχος του “επόπτη”, όλες οι σκέψεις μου ήταν αρνητικές. Ήρθε όμως η ώρα που μου ανακοινώνουν πως θα έχω εποπτεία την κα. Ειρώνα και τα συναισθήματα από αρνητικά έγιναν ανάμεικτα αφού θαύμαζα την ηρεμία της και τον τρόπο που αντιμετώπιζε εμάς τους φοιτητές. Ήταν πάρα πολύ κατατοπιστική, με έμαθε να αναζητώ και να βρίσκω απαντήσεις σε ερωτήματα πάνω στην λογοθεραπεία και όχι μόνο. Απαντήσεις όμως έγκυρες και εμπεριστατωμένες επιστημονικά. Ίσως να μην μου άρεσε όταν είχα ένα δίλλημα και δεν ήμουν σίγουρη για το ποια ήταν η απάντηση που μου έλεγε «αυτό πρέπει να το ψάξεις και θα το συζητήσουμε πάλι την επόμενη φορά, όταν θα έχεις πληροφορίες στα χέρια σου» όμως το εκτίμησα όσο τίποτα. Μου έκανε πολύ καλό ακόμα όταν μετά από κάθε συνέδρια μας ζητούσε να της πούμε 3 θετικά και 3 αρνητικά σχόλια για την συνέδρια όπου πραγματοποιήσαμε. Μας έκανε καλό θεωρώ διότι εκείνη την περίοδο δεν είχαμε αυτοπεποίθηση και δεν πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε συνέδρια μόνοι μας. Λέγοντας θετικά και αρνητικά σχόλια και παίρναμε δυνάμεις αλλά και προσπαθούσαμε να γίνουμε καλύτεροι. Όπως και κατά την διάρκεια ενημέρωσης γονέα μας τόνιζε πως πάντα πρέπει να βρούμε να πούμε κάτι θετικό στον γονέα/κηδεμόνα για το παιδί τους και όχι μόνο αρνητικά σχόλια. Τέλος, θα αναφερθώ στο ότι πίστευε σε εμάς από την πρώτη στιγμή να ενημερώνουμε του γονείς/κηδεμόνες των παιδιών και ήταν πάντα δίπλα μας όσο μιλούσαμε με εκείνους, κάτι που για εμάς ήταν πολύ δύσκολο αφού δεν είχαμε την εμπειρία.